(Bu yazı, 01 Temmuz 2017'de milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayımlandı. İkisinde de yok.)
Denk getirmek ya da düşürmek…
Bu, düşündüğünüz sonucu verir ya da vermez, orası ayrı. “Denk getiren”e kadar “dümen” sizin elinizdedir; sonrasında “ip”ler başkasının eline geçebilir. O zaman siz, “denk getirmek”le yetinir, bir iş başardığınıza inanırsanız, bununla da övünebilirsiniz.
Denk geldi ya da denk düştü…
Eve dönüyoruz!
Sponsor reklamları, şarkıcı Kıraç’ın “bayrak” ve “Mehmet” simgelerini öne çıkarmakla “milli duygu” aşılayacağınan sanan “şavaş tamtamı” türünden şarkısı, medyanın hayal pompalamasıyla “final” oynamak için EURO 2020 yolculuğuna çıktığımız turnuva sürüyor.
Ama bizim, Roma’da İtalya maçıyla başlayan futbol yolculuğu, Bakü’de Galler ve İsviçre maçlarıyla sona erdi.
Futbolcular, sponsorların reklamalarında maşallah usta tiyatroculara taş çıkartıyorlar!
Ya sahada, asıl görevleriyle?
Yoklar!
(Bu yazı 16 Haziran 2016'da milliyet.com.tr'de ve Milliyet Blog'da yayımlandı. İlkinde yok.)
Garip bir ülke olduk çıktık.
Suçu bir başkasına, sorumsuz olana yükleme, moda oldu. Bu moda, spor medyasının da iliklerine kadar işlemiş. “Muhalefete muhalefet etme” biçiminde adlandıracağımız bu durum, sorumlu ararken “en masum”u sorumlu olarak manşetlerden verme, sorumlu o algısı oluşturma...
Sonra da işin içinden sıyrılma, destekçilerle/ yandaşlarla hedef saptırma...
Son somut örnek, Ozan Tufan adı üzerinden yürütülen “kepazelik”...
Spor medyasına göre, suçlu “sosyal medya”...
“Kaldırın artık başınızı.”
Demek ki “baş”lar eğik; seslenilen/ler “mahcup durumda”dır. Beklenmedik denecek durumdan, daha açıkçası, kendilerinden kaynaklanan “mahcubiyet”ten sıyrılmak da onların elindedir.
Bu sesleniş, bir güven duyma, güdülemedir.
Kim, kime diyor?
A Milli Takım Teknik Direktörü Şenol Güneş, İtalya’ya 3-0 yenilen futbolcularını teselli ediyor, Galler ve İsviçre maçlarını kazanma umudunun sürdüğünü anlatmak istiyor.
Başka?
(Bu yazı 06 Ağustos 2014'te milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayımlandı. İlkinde yok.)
Siyasetçi bu...
Fırsatçı bu...
Say sayabildiğin kadar, “bu”lar bitmez!.
Neyi satacağını alacağını, karşısındakinin ve toplum psikolojisini iyi bilir “bu”lar.
Onlar ki...
Yörenin, kentin “en duyarlı yanı”nı bildikleri için, “damardan” girerler... Benzer sevinçleri, sıkıntıları yaşadıklarını öylesine ballandıra ballandıra anlatır, duyguları gıdıklarlar ki...
Mutluluk, hoşnutluk doruğa ulaşır!..
(Bu yazı, 08 .07.2014'te milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayınlamdı. İlkinde yok.)
Her şey bir “polis fezlekesi”yle başladı.
“Fezleke”ler, öylesine bir güç verdi ki... Bunun yarattığı havanın büyüsüne kapılanlar neler yapmadılar neler! Gün geldi, “al gülüm ver gülüm” misali yürüyen işler, birden tersine döndü.
17 Aralık, “her şerden bir hayır doğar”ı doğruladı. Gelinen noktadan geriye dönülmeye başlandı. 17 Aralık’ın amacı/ hedefi, yeni bir yolun açılmasını sağlayanlarınkinden farklı da olsa, 17 Aralık, ÖYM’ler eliyle “doğranan”ların haklılığını gösteren yolu açtı.
