Galatasaray, Niye Yabancı Orta Hakem İstemiyor?

Adı çıkmışların yüzünden hakemlerimiz güvenilmezler listesinde başlarda.

TFF Başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu, hakemleri yola getirmek için kanatlarının altına almış, onlara güvenini dile getirmişti:

”600 sene dünyayı yönetmiş milletin evlatlarıyız. Şimdi evlatlarımıza güvenmeyeceğiz de yabancıya mı güveneceğiz?"

Ama İbrahim Bey, gördü ki “hamasi” yaklaşım, “adil” olmayı sağlamıyor. Göz göre göre takım, futbolcu kayırmalar sürüp gidiyor. Hele VAR’ın var olması gereken yerde yok, yok olması gereken yerde var olması…

Futbol Üzerine Çeşitlemeler

    Teknik direktör, romancı gibidir. Romancı, kahramanlarını okurun karşısına nasıl çıkarırsa, o da, futbolcularını seyircinin karşısına öyle çıkarır.  İkisinde de “en iyisi”ni sunma çabası vardır.

    Roman okuru ile futbol seyircisi arasında da bir benzerlik vardır. İkisi de “katkıda bulunma”yı çok sever. Roman okuru, romancının gözden kaçırdığını sandıklarını kendine göre saptar, gönlünce yorumlar. Kimse tutamaz onu; çünkü romancının elinden çıkan roman, okurun malıdır artık.       

Trabzonspor'da Değişen Ne? (“Kupa da Kupa”dan “Kupa Anıtı”na Gelmek!)

(Bu yazı 29 Mayıs 2013'te yazıldı; milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayımlandı. İlkinde yok.)

“Trabzonspor başkanı konuşmaz icraat yapar.

Biz zamanında yeteri kadar konuştuk; artık

susma, icraat yapma zamanımız geldi.”

Sıranın “susma”ya, yani “icraat”a gelmiş olması, iki durumu anlatır:

Bugüne kadar çok konuştuk, bir şey elde edemedik.

Artık, boşa nefes tüketmeyecek, iş yapacağız.

Trabzonspor’un çiçeği burnunda başkanı İbrahim Hacıosmanoğlu’nun girişe aldığımız iki cümlesi, eski yönetime “ince” bir eleştiridir.

Neye Baksa, Nereye Gitse, Her Yerde Aziz Yıldırım!

 (Bu yazı, 06 Mart 2014'te milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayımlandı. İlkinde yok, ikincisinde var.)

Geceleri uyku tutmuyordu gözleri.

Yine de geceler bitmesin, gün doğmasın istiyordu. Çünkü karanlık, bir yandan ürkütüyordu, bir yandan da güç veriyordu. Gece, karanlık, hiç değilse aydınlıkta görülenleri gizliyordu. İkilemde kalsa da, tercihi, geceden, karanlıktan yanaydı.

Gözleri kapanmaya görsün, acayip acayip düşlere dalıyordu. Soluğu kesiliyor, bir an gözleri açılsın, uykusu dağılsın istiyordu.

Ama istemekle olmuyordu.

Fenerbahçe, “Bir Bölen”e Gidişin Eşiğinde …

(Bu yazıyı 17 Mart 2018’de oynanan Fenerbahçe - Galatasaray maçından sonraki günlerde yazdım; ama o zaman yayımlama gereğini duymadım.

2018’den 2024’e gelene kadar ne değişti, ne değişmedi?

Sorunun yanıtını yazıya dökmek yerine, yanıtı okurlara, “oy”u olanlara, dün ne düşündüğümü yansıtan bu yazıyı bırakıyorum.)

3 Temmuz, Şekip Mosturoğlu’nun deyişiyle FETÖ’nün başyapıtı değil miydi?

FETÖ, devlet gücünü kullanarak, devlet ve medya içinde bulduğu “eleman”ları aracılığıyla “hedef”e gitmiyor muydu?

Fenerbahçe içinde birileri,“akil adam” mertebesine ulaşmış gözüyle bakılanlar, bu gidişe destek vermiyor muydu?

Aynı kafada olan taraftarlar, koşullar/ ortam elvermediği için açıktan açığa değil de gizliden gizliye, fırsatı kollayıp, gönülden bağlı taraftarın duygularını istismar etmiyor muydu?

Yani?

Futbolda sahada alınan sonuçları öne çıkartarak, yönetime, teknik direktöre, futbolcuya okları yöneltmiyor muydu?

4 Nisan Yazıları

 4 Nisan 2015'ten 4 Nisan 2024'e...

Futbolcuları, teknik ekibi taşıyan Fenerbahçe otobüsüne silahlı saldırı üzerinden 9 yıl geçti.

Katliam girişimi hâlâ karanlıkta!

Hâlâ faili meçhul!

Çağrı adresleri doğruydu, ama çağrıları duyan olmadı.

Çağrıların yönü değişmeli artık.

Fenerbahçe, Kent Takımı Değil, Türkiye’nin Takımıdır

(Bu yazı, 07 Temmuz 2012'de  milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayımlandı. İlkinde yok.)

“... ‘un ileri gelenleri, Valisi, Belediye Başkanı, milletvekilleri, sivil toplum örgütleri, üniversitesi var. Bunların yaklaşımlarını söylemem doğru olmaz, ama bunların hepsini 100 kabul edersek 'Geçmiş olsun' demek için beni arayan sayısı 20'dir. İleri gelenlerin olaya bakış açısı da zannederim bu kadar.”

Bu  cümlelerde  "kent takımı" olmanın ifadesi vardır. Çünkü “geçmiş olsun” denmesi beklenen/ler, bir kentin önde gelen “kurum”ları, “kişileri”dir.

Onlara, “Bize, kent adına niye sahip çıkmıyorsunuz?” diye bir sitem var.

Nasıl sahip çıkılmalı?

Bu Kupa Kimin? (2010-2011 Kupası’na Güzelleme...)

 (Bu yazı, 12 Aralık 2013'te milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayımlandı.)

Hangi kupa mı?

 

2010-2011 sezonunda Fenerbahçe’nin kazandığı, ama Avrupa getirisi Trabzonspor’a verilen kupa ...

Seçim yatırımı olan, sesi daha “sert” çıkana seçim kazandıran kupa ...

Uğruna yürüyüşler yapılan, ama Fenerbahçe’nin müzesinde yer alan kupa ...

Sahi bu kupa kimin?

“İhraç Oyunu”nda Son “Perde”

(Bu yazı, 31 Mart 2017'de milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayımlandı; ilkinde yok.)

Önceki yazımızın başlığında “ihraç masalı” vardı.

Galatasaray’ın, Genel Kurul’un kararına karşı, iki kaçak futbolcusuyla ilgili tek cümlelik resmi açıklamasına, gizemli olduğu ve durum medyaya farklı yansıtıldığı için “masal” demeyi uygun bulmuştuk.

(“Yönetim Kurulumuzun 26 Mart 2017 tarihli toplantısında alınan karar gereğince ‘Hakan Şükür ve Arif Erdem’in kulüp üyeliklerinin sona erdirilmesine’ karar verilmiştir.”)

Sonra?

Taksit taksit gelen tepkiler ve açıklamalar…

Galatasaray’da Bir “İhraç Masalı”

(Bu yazı, 28 Mart 2017'de milliyet.com.tr ve Milliyet Blog'da yayımlandı; ilkinde yok) 

Galatasaray Genel Kurulu, Hakan Şükür ve Arif Erdem’le ilgili  “ihraç kararı”nı reddetmeseydi…

Spor Bakanı Akif Çağatay Kılıç’tan anında “Kararı düzeltin, gereğini yapın” uyarısı gelmeseydi…

Yönetim, Dursun Özbek önderliğinde, çaresizlik içinde çare aramasaydı...

Görülmedik/ anlaşılmaz  bir “ihraç masalı” nasıl yaratılacaktı?

Yönetim, Genel Kurul’un üyelikten atmadığı o iki kaçağı, yaptığı tek cümlelik açıklamayla attığını duyurdu:

UĞUR MUMCU: Öldürüldük Ey Halkım, Unutma Bizi!

Uğur Mumcu, 24 Ocak 1993 Pazar günü arabasına konan bir bombanın patlamasıyla katledildi.

Uğur Mumcu niye öldürüldü?

Uğur Mumcu, düşüncelerinden, inançlarından ödün vermediği, gazetecilik sorumluluğuyla “bir şey”lerin üzerine üzerine gittiği, “biri”lerini ürküttüğü; soyguncuların, katillerin ve arkalarındaki güçlerin, işbirlikçilerin ardına düştüğü; laik Türkiye Cumhuriyeti’ni bölüp parçalamak isteyen güçlerle mücadele ettiği, gerçekleri halkımız bilsin istediği için... öldürüldü.